قاغاناق و کتمز (ketemez)در عشایر

در دشت مغان که گوسفندان بره ها را به

دنیا می آوردند . گاها همراه چوپان تابه یا کاسه وجود نداشت . بعد از زایمان جفت گوسفند خارج می شد . در

جفت قسمتی وجود داشت . که هنگام دمیدن عین بادکنک شفاف می شد . آغوز گوسفند را در این بادکنک حاصل از جفت می دوشیدند.(تقریبا در حدود 5/لیتر ) سپس دهانه آن را می بستند. در اجاق اتش درست می کردند. قور آتش را به کناره اجاق کشیده با چوب دستی ان را

صاف می کردند. آغوز داخل بادکنک جفتی را خیلی آرام بر روی قور قرار می دادند. حدود 20 دقیقه صبر می کردند.

در این مدت قسمت پایینی آغوز پخته

می شد . سپس قور را بر روی آغوز

می کشیدند و قسمت بالایی هم بعد از مدتی پخته شده و سفت می شد . که به ان قاغاناق گفته می شد. پختن قاغاناق مهارت خاصی می خواست. البته دوستان

گرامی جناب آقای سلیمان امیری و مهدی احمدی قایقاناغ را درست توضیح داده اند .صمیمانه از این دو بزرگوار تقدیر و تشکر می نماییم. قایقاناق از تخم مرغ و ارد و کره حاصل می شود. اسامی این دو ماده غذایی به هم شبیهند . اگر آغوز در تابه یا کاسه دوشیده می شد و بر روی اتش قرار می گرفت و آرام پخته می شد به ان کتمز

(ketemez )

می گفتند.قاغاناق از کتمز خوشمزه تر بود.